Drejt mirëkuptimit, respektimit të Tjetrit dhe respektit të nënkuptuar të shtetit të së drejtës – drejt gjithçkaje që do të na bëjë pjesë të botës demokratike. Është koha që institucionet demokratike të bëhen traditë, dhe jo qëllimi të cilin ndjekim ngadalë dhe me ngathtësi. Në nder të traditës së
Sinqerisht, hëm, çfarë nuk shkon me ne Kroatët? Pse aftësia jonë kolektive më e zhvilluar është të ankuarit? (Disa) figura dhe zëra të hapësirës publike po ndryshojnë, por shqetësimet dhe zhgënjimet e njërëzve të zakonshëm, përveç një apo dy kremtimeve, mbeten kryesisht të njëjtat. Kam shfletuar materialet e mia në
Çfarë mbetet në fund? Njeriu mbetet gjithnjë në këmbë. Njeriu dhe rrethinat e tij, ose fqinjësitë. Kjo është pikërisht arsyeja pse është e domosdoshme që të dëgjojmë dhe të shohin njëri – tjetrin: vetëdija e Tjetrit është hapi i parë drejt respektit. Ne duhet ta heqim Tjetrin nga projeksionet tona
Forcimi i radikalizmit dhe demagogjisë, rënia e ekonomisë, varfëria dhe papunësia, pasojat e tensioneve historike, janë të gjitha tipare të ’anormalitetit të ri’ i cili mund të frikësojë vendet e zhvilluara. Për ne, kjo duket diçka shumë e lehtë, lehtësi që e kemi hasur shumë herë edhe më parë. ‘Normaliteti
Në pritje të vaksinës, njerëzimi, në realitet, është duke pritur për një fitimtar të ri në skenën kapitaliste globale. Në të njëjtën kohë, rajoni ynë po rijeton historinë e tij të përgjakshme si një projeksion i vazhdueshëm i së ardhmes. Nëse filozofi francez Alan Badiou do të merrte, si një
