Тинејџерите лесно го имитираат она што го гледаат по медиумите и социјалните мрежи, што го отежнува односот со учениците во институцијата.

Алма Лама

Денеска, наставникот во Албанија е професионалец кого го бараат родителите кои имаат важна оценка за образованието на нивните деца. Наставникот многу трпеливо ја градеше својата фигура, која беше згазена во политичката/економската транзиција, и му беа потребни упорен континуитет и професионален интегритет за повторно да се издигне.

Што се случува денеска во училиштата?

Колку е мотивиран наставникот?

Дали е слободен да се изразува?

Дали е вклучен во новата политика за градење на училишта?

Дали е вклучен во политиките за безбедност и благосостојба на студентите?

Денес имаме преоптоварен наставник поради улогата во институцијата, бирократија од бескрајни документи, непоткрепена со дидактички алатки, научни лаборатории и дигитална инфраструктура. Ова го преоптоварува наставникот бидејќи само неговите зборови не го прават часот интересен и не се доволни за да го разбудат интересот на тинејџерите нападнати од современата технологија.

Денеска имаме наставници кои не се економски мотивирани од работодавачот. Наставникот честопати е принуден да работи и втора работа што го прави беспомошен и преоптоварен.

Имаме наставник кој не се чувствува целосно слободен да се изразува ниту во институцијата, ниту во медиумите, бидејќи повеќето училишта се раководени од политички лидери.

На наставникот му се наметнува соработка кога се работи за наставни планови, програми, администрирање податоци, дури и кога се работи за работа над нормата изразена во законот.

Наставникот разбира дека честопати „големите или малите проекти“ иницирани од ресорното министерство носат придобивки за ограничен број институции, при што предградијата и руралните области често се чувствуваат исклучени. Денеска во нашата земја немаме подеднакво образование за секое дете и тоа носи загуба, со оглед на тоа дека лидерот може да биде секаде, не нужно во метрополата.

Денеска кај нас БДП е на ниско ниво и не овозможува инвестирање во образованието или во научно истражување.

Политиката низ годините повторува слични проекти кои даваат придобивки за група луѓе или кланови околу политиката, оставајќи го наставникот да биде само дел од фотографиите што ќе им ги испрати на донаторите.

Безбедноста и дисциплината му даваат на училиштето силни столбови за соработка со сите партнери.

Се поставува прашањето дали нашите училишта се безбедни? Делумно да! Ова го велам затоа што голем број родители отсуствуваат од институцијата, дури и кога учениците се со своите семејства. Некои емигрираат, особено во руралните и приградските области. Така наставникот/психологот мора сам да се соочи со сите проблеми на тинејџерот. Безбедноста и благосостојбата на адолесцентот бара да се анализираат неколку социјални и економски фактори. Овде важна улога игра и државата. Студиите, а потоа и пилот-програмите, треба да помогнат и да ја разјаснат семејната и социјалната панорама на однесувањето. Тинејџерите лесно го имитираат она што го гледаат по медиумите и социјалните мрежи, што го отежнува односот со учениците во институцијата.

Наставниците имаат помош од родителот и повеќето сакаат нивно присуство во училиштето.

Денес се чувствува осамен во својата улога. Иако значителен број училишта, околу 400, се претворија во општински училишта, улогата на заедниците е мала…

Ако добро забележавте, наставникот според мене има многу улоги за да одговори на целата динамика во училишната институција…

Како заклучок, доколку наставниците не се третираат со цел интеграција на предмети, интеграција на знаења, интеграција на области на ниво на среднорочни и долгорочни проекти и планови, ги ризикуваме учениците и нивната иднина.

 

Алма Лама е претседателка на Самостојниот синдикат за образование и извршен директор на центарот за обука и училишна поддршка „Фаик Коница“