Човештвото брзо се убеди дека триото заштитни мерки и режимот на ограничено движење не беа доволни, затоа што само го забавија ширењето на заразата.

д-р Фатмир Брахимај

На 11 јануари 2020 година, со објавувањето на генетски секвенци од вирусот САРС-КОВИД-2, научниците, индустријата и различни групи започнаа да работат на откривање на вакцина како единствено решение за заштита и крај на пандемијата.

Се работеше на повеќе од 236 вакцини, од кои 173 во претклинички фази, 63 во клинички фази – 15 од нив во последната трета фаза. После тоа, FDA и EMA одобрија 2 mRNA вакцини во Европа и уште 2 други се скоро одобрени. Целта е да се произведат ефикасни и безбедни вакцини, и без ова не можат да бидат одобрени за употреба, ако не се добијат уверливи резултати со различни студии во различни фази (експериментална употреба во лабораторија, врз животни, врз волонтери, како проба и со долг клинички мониторинг), затоа вакцините се безбеден производ. Низ годините, од нив имало толку малку несакани ефекти и милиони животи биле спасени со нивната превентивна и медицинска улога.

Ефикасноста обезбедува:

  • незаразуввање од вирусот,
  • поминување со благи симптоми на болеста и за пократок период,
  • крај на пандемијата (имунитет на масите)
  • третман во првите фази на болеста со антитела (моноклонални)

Вакцините се разновидни и се темелат на разни механизми (популарни, традиционално користени), како и на генетски механизам, успешна иновација за оваа вакцинација која многу ветува. Мораме да истакнеме дека итната потреба за оваа вакцина влијаеше да добие овластување за употреба некако брзо. Овој факт не ни влева доверба во врска со заштитата и ефикасноста против нови варијации од еволуцијата на вирусот.

Вакцината, како и сите други туѓи тела кои влегуваат во организмот, носи свои ризици. Правилната подготовка и обука на персоналот се многу важни:

  • Секое лице треба да појасни и да одговори на специфичен прашалник за да се избегнат случаите со контраиндикација за вакцинација (деца, бремени жени или жени кои дојат, алергични лица, итн.);
  • Персоналот треба веднаш да ги препознае несаканите дејства и да знае како правилно да ги третира и да се справи со нив.

Несаканите дејства се манифестираат веднаш по вакцинацијата, додека долгорочните последици се многу ретки. Ризикот од анафилактичен шок останува ист како и за сите други вакцини, што значи дека не е многу веројатно да се случи.

Можеме ли да бидеме уверени дека вакцината е безбедна кога производството се одвиваше толку брзо?

Реализацијата и производството на трите главни вакцини: Pfizer / BioNTech, Moderna и Oxford / AstraZeneca – се постигна за помалку од десет месеци, а процесот обично трае една деценија.

Без оглед на брзото време на реализација, ниту една од фазите на производство не беше игнорирана. Некои фази беа развивани паралелно едни со други, на пример: третата фаза започна додека втората фаза беше сè уште во тек.

Властите потенцираат дека ништо не е отстрането од безбедносниот протокол.

Испитувањата на вакцините се придружени со долги периоди на чекање (фондови, извори и одобренија за употреба), но поради глобалната интервенција за ставање крај на пандемијата, сега немаше чекање.

Треба ли да се плашиме од промена на човечката ДНК?

Не постои ниту една научна позадина што докажува дека вакцините ја менуваат ДНК, таквата модификација е дури и физички невозможна. mRNA влегуваат во цитоплазмата на мускулната клетка и со информациите што ги носат стимулираат производството на спикуларни протеини, што, пак, го стимулира имунолошкиот систем да произведува антитела, и така организмот е подготвен и се бори против вирусот.

Стравот дека во вакцината може да има микрочипови е чуден и опасен страв. Не постои ниту еден доказ дека ова може да се реализира преку вакцини.

Треба да се обезбедат соодветни информации преку слушање на научници, експерти и сигурни извори, со цел да се започне процесот на намалување и спречување на оваа пандемија.

 

д-р Фатмир Брахимај, Претседател на Редот на лекари на Албанија