Епизодите на насилство биле многубројни, дури и нејзиниот сопруг ја обвинил дека е „виновна“ за тоа што нејзиниот син е хомосексуалец. Освен семејно насилство, Бледи доживеал малтретирање и физичко насилство од неговите врсници, што го довело до три обиди за самоубиство.

Ентенела Ндреватај

„Се спуштавме по скалите, од петти до втори кат од зградата, и мојот син ми рече: ‘Мамо, јас сум геј’“.

Гореспоменатата епизода, која се случила пред многу години, ѝ паѓа на ум на Ерсилда додека ја прашувам за моментот кога ја дознала сексуалната ориентација на нејзиниот син. Иако ова бил првиот момент кога Бледи* го кажал тоа гласно, на помалку од десет години, други показатели ја натерале да сфати дека нејзиниот син можеби не е хетеросексуалец.

Додека го опишува ова, Ерсилда се присетува дека, во тој момент, целиот свет застанал за неа.

„Се сеќавам, како да почувствував земјотрес, како целата зграда да ми падна врз глава. Не можев да одам, бев шокирана“, тврди таа, додека продолжува да ја раскажува приказната.

„Мамо“, праша тој, „што не е во ред? Знам дека не се чувствуваш добро, но јас сум тој што сум“. Тогаш одлучив и си реков: „Ти си моето дете и ќе те поддржувам сè додека сум жива“.

Во тонот на нејзиниот глас има посебен копнеж, гордост и сила додека зборува за Бледи. Таа признава дека излегла против сите и сè за да го заштити својот син, кој не само што не бил прифатен од членовите на семејството, туку дури ни од неговиот татко.

„Моите роднини ми поставија граници, велејќи дека мојот син не може да стапне во нивните куќи. Каде што не оди мојот син, ни јас не одам!“, самоуверено вели Ерсилда.

Епизодите на насилство биле многубројни, дури и нејзиниот сопруг ја обвинил дека е „виновна“ за тоа што нејзиниот син е хомосексуалец. Освен семејно насилство, Бледи доживеал малтретирање и физичко насилство од неговите врсници, што го довело до три обиди за самоубиство.

„Се сеќавам, татко му нè истера од куќата среде ноќ, насочувајќи нож кон нас. Беше пијан, а пријателите му рекле ‘Зошто син ти зборува така?’ Повикавме полиција, но тие не понудија никаква помош, побараа од нас да одиме во полициската станица. Се криевме на скалите во зградата. Син ми тогаш сигурно имаше 7-8 години“.

Освен семејно насилство, Бледи доживеал малтретирање и физичко насилство од неговите врсници, што го довело до три обиди за самоубиство. Ерсилда вели дека, поради големата траума, не памети многу од овие ситуации. Оваа насилна средина со години ѝ предизвикувала депресија.

„Бев депресивна. Посетував терапевти и тоа беше највредната инвестиција што сум ја направила. Кога светот би сфатил дека зад секој геј човек стои мајка која страда, би било поинаку.

Израсната во многу патријархално и родово раздвоено општество, Ерсилда тврди дека сè уште работи на себе. „Си поставив задача да игнорирам сè друго и да работам на себе за да му помогнам на мојот син“.

Таа смета дека и другите родители можат да го сторат истото во овој поглед и да бидат столб на поддршка на своите деца.

„Подготвенa сум да направам сè за оваа заедница затоа што секое дете е мое дете. Чувствувам болка кога се лошо третирани од родителите, кога немаат поддршка. Човечка задача е да ги прифатиме, ќе се чувствуваат подобро“ – заклучува Ерсилда, тврдејќи дека прифаќањето доаѓа преку образование.

* Имињата се променети заради приватност. Идентитетот на мајката е познат на уредничкиот тим.

 

Ентенела Ндреватај, новинар. Таа е активист на граѓанското општество, фокусирајќи се главно на родовата еднаквост и правата на загрозените заедници.