Kuptova që tregu është një gjykatës dhe rregullator i pamëshirshëm. Gara në baza ditore ju bën më të mirë dhe më konkurrues.

Senad Zaimović

 Historia e parë

Ishte fillimi i pranverës së ’89-ës. Unë punoja në Programin Rinor të Radio Sarajevës. I sugjerova redaktorit Bora Kontiq që të marrim një aparat telefaksi me anë të një paketë kompensimi, ashtu siç sapo kishte dalë në treg.

Ne mbajtëm një prezantim për t’i shpjeguar ekipit të menaxhimit avantazhet teknike të pajisjes. Në një moment, duke shtypur kopjen, u tregova se marrësi ka një kopje të tekstit që ua dërgojmë. Pyetja ishte: “Si mund të kalojë një dokument përmes telit telefonik”?! Unë thashë: sot ju lexoni Times në Nju Jork, dhe në të njëjtën ditë mund të lexohet në Moskë. Drejtori na urdhëroi ta depozitonim makinën në një magazinë. Një muaj më vonë, teleksi i atëhershëm u zëvendësua me telefakse në RTV të Sarajevës.

Historia e dytë

 Në fund të vjeshtës ’92 më dhanë detyrën të punoja në konceptin e riorganizimit dhe unifikimit të shërbimit të marketingut të RTV Sarajevës në një vend, duke nxjerrë në treg një revistë RTV… Kisha një ide që të gjithë personazhet publike të sferës të politikës, kulturës, argëtimit… që vijnë në RTV, qindra mijëra abonentë, të gjithë duhet të marrin një revistë falas me abonim RTV, e cila do të financohej nga shitja e hapësirës reklamuese.

Duke punuar në këtë projekt, kuptova se Radio Televizioni ishte krijuar për të sjellë kosto, jo fitim. Pjesa e madhe e kostove të shërbimit e bëri të pamundur investimin në program dhe përmbajtje. Po mendoja ta ktheja parkingun në një agjenci me qira makinash, pasi rreth pesëdhjetë punonjës punonin për pastrimin dhe mirëmbajtjen. Pse të mos ishin në treg, duke ofruar shërbime si për RTV-në ashtu edhe për klientët e tjerë. Kuptova që ky koncept është për fat të keq i pazbatueshëm. Shumica e njerëzve nuk duan të bëjnë biznes sipas parimeve të tregut.

Historia e tretë

Gjatë luftës, nga ’93 në ’95, unë isha redaktor i serive të shfaqjeve tre-orëshe “Arti i Luftës” në TVBiH. Ishte punë e vështirë në kushte të pamundura. Por ne u njohëm. Në ’94 morëm çmimin e Shoqatës së Gazetarëve të B&H për projektin e vitit. Më ofruan gjithashtu një vend si redaktor i Programit Dokumentar. Fundi i luftës po afrohej. Në një nga mbledhjet e redaksisë thashë: me mbarimin e luftës mbaron edhe angazhimi ynë emocional dhe patriotik. Tani është koha për një qasje profesionale; mbajeni më të mirën dhe hidhni më të keqen.

Historia e katërt

Duke njohur rëndësinë e radios publike, televizionit dhe shërbimit digjital për shoqërinë në tërësi dhe pashmangshmërinë e ndryshimit, ëndërrova për mundësitë e një shërbimi publik modern që do të prodhojë dokumentarë, emisione kulturore, edukative dhe shkencore, të gjitha programet e rëndësishme për komunitetin, të cilat nuk janë komerciale. Programet që do të arkivohen në mediat digjitale dhe do të jenë trashëgimi për brezat e ardhshëm. Doja të shihja një shërbim publik të angazhuar në produksione televizive dhe filmike, një shërbim publik tërheqës për të rinjtë që do të mësojnë dhe marrin njohuri të reja në përputhje me kohën. Do të doja një shërbim publik që përdor platformat digjitale me kapacitet të plotë.

Historia e pestë

Kuptova që tregu është një gjykatës dhe rregullator i pamëshirshëm. Gara në baza ditore ju bën më të mirë dhe më konkurrues. Unë kam qenë drejtor i agjencisë së komunikimit Fabrika (www.fabrika.com) që nga viti 1998. Pas nesh janë qindra fushata të suksesshme, koncepte krijuese, zgjidhje dizajni, prodhime audio dhe video, analiza dhe strategji të mediave. Unë ende mendoj se shërbimi publik mund të jetë më i mirë, më efikas dhe se brezat e rinj do të shohin pashmangshmërinë e ndryshimit dhe do të bëjnë atë që brezi im nuk arriti të bëjë.

 

Senad Zaimoviq, ekspert i mediave, drejtor i “Fabrika”, Sarajevë