A mundemi ne si prindër, si mësues, si miq apo shokë klase, të parandalojmë që të na ndodhin shpërthime të ngjashme agresioni dhe vuajtjesh njerëzore?

Nade Molerovic

14-vjeçari ka vrarë në Beograd 9 shokë të klasës dhe ka plagosur mësues!

Kërcënime të ngjashme janë bërë edhe në shkolla të tjera në Serbi!

Në Shkup një student kërcënoi të tjerët me thikë!

A mund të jetë më dramatike dhe tragjike për të gjithë ne?

A e ka vënë re dikush se si sillen këta fëmijë?

A është e mundur të mos njohësh emocionet e fëmijëve kur janë të çmendur, kur janë të hidhëruar, të zhgënjyer apo të zemëruar?

Vazhdoj t’ia bëj vetes këtë pyetje pas ngjarjeve të fundit me pasoja tragjike, edhe për ata që i mbijetuan brutaliteteve.

A është e mundur të jemi kaq të tjetërsuar dhe egoistë sa të mos e vërejmë trishtimin, vuajtjen, zemërimin apo tërbimin e atyre që na rrethojnë?

A mundemi ne si prindër, si mësues, si miq apo shokë klase, të parandalojmë që të na ndodhin shpërthime të ngjashme agresioni dhe vuajtjesh njerëzore?

Fëmijët duan të jetojnë, të mësojnë dhe të krijojnë në një mjedis ku ndihen të pranuar, të kuptuar, të respektuar dhe të vlerësuar.

Shkollat tona janë kthyer në institucione ku fëmijët ndihen të stresuar, të pa respektuar, të keqkuptuar, të diskriminuar dhe të padëgjuar. Rrallëherë do të dëgjoni një fëmijë t’ju thotë me entuziazëm dhe kënaqësi se sa të lumtur janë në shkollë. Pse?

Ata janë të stresuar në shkollë nga marrja në pyetje, testet, mobingu nga miqtë, ndonjëherë nga mësuesit; prindërit i mbajnë ata në një gjendje presioni dhe pritshmërish të larta gjithashtu. Të gjitha 10a… a është kjo e gjitha që ka rëndësi në shkollë? Fëmijët tanë kanë kaluar një pandemi, po dëgjojnë për komplote në botë, për kërcënime luftërash dhe fatkeqësish. Ata jetojnë në një revolucion dixhital, por mësojnë përmbajtje që i frustron. Kaq shumë përmbajtje është e paqartë, konfuze dhe e vështirë. Tekstet janë të pakuptueshme ose mungojnë plotësisht, çdo ditë pranohen kërcënime me bombë dhe informacione të rreme. Dhe ne presim që fëmijët të marrin njohuri intelektuale dhe nota të shkëlqyera!

Stresi shtesë dhe fëmijët me çrregullime mendore gjithnjë e më të theksuara, frika dhe sulme paniku se do t’u ndodhte diçka e tmerrshme. Ata marrin pikë me numra dhjetorë si pasqyrë e vlerës së tyre.

Nuk kemi autoritet, vlerat familjare po zhduken; ndershmëria, zelli, respekti, ndjeshmëria, mirësia ose dashuria rrallë lavdërohen.

Lavdërohet marrëzia, krimi, vulgariteti, primitivizmi dhe injoranca. Kam lexuar se disa fëmijë në Beograd e quajtën “hero” fëmijën që vrau nga urrejtja dhe inati për shkak të ngacmimit!

Kjo na tregon se edhe ata janë viktima të dhunës nga më të ndryshmet dhe e shohin si një hero, si një burrë trim, sepse ai ‘arriti’ të merrej me ngacmuesit. Çfarë drejtësie e shtrembëruar.

Shkollat kanë një rol kyç për të luajtur në trajtimin e bullizmit dhe dhunës mes adoleshentëve. Duhet punuar për të krijuar një kulturë respekti dhe përfshirjeje, ku të gjithë nxënësit të ndihen të vlerësuar dhe të sigurt.

Kjo mund të përfshijë zbatimin e politikave për njohjen e dhunës, raportimin dhe reagimin ndaj bullizmit, edukimin e studentëve për pasojat e ngacmimit dhe ofrimin e burimeve dhe mbështetjes për viktimat e ngacmimit. Ne kemi nevojë për mësues të trajnuar që do të jenë mentorët e tyre më të mëdhenj.

Prindërit dhe kujdestarët gjithashtu kanë një rol të rëndësishëm për të luajtur në parandalimin e bullizmit dhe dhunës midis adoleshentëve. Është i trishtueshëm dhe tragjik informacioni i UNICEF-it se në Maqedoni çdo i dyti fëmijë dhunohet nga prindërit.

Dhe çfarë mund të presim? Dhuna lind dhunë.

Nëse shoqëria do, nëse e di, nëse është e vetëdijshme për problemet e fëmijëve dhe të rinjve sot, duhet të fokusohet në rolin e prindërve, mësuesve, medias dhe faktorëve të tjerë në komunitet për të na edukuar të gjithëve se si të njohim, raportojmë, diskutojmë. dhe dëgjoni fëmijët për gjërat që i bëjnë ata të trishtuar, të pakënaqur ose të stresuar, në mënyrë që të mund t’i kapërcejmë problemet me një qëllim të vetëm në mendje: FËMIJË TË lumtur!!!

 

Nade Molerovic, mësuese në pension