Çelësi i zhvillimit të qëndrueshëm të arsimit fillon me mësuesit. Mësuesit sot janë pala më e prekur në krijimin ose thyerjen e reputacionit të një shkolle.

Kalina Sotiroska Ivanoska

Fundi i vitit shkollor po afron, nxënësit janë në pritje të pushimeve të gjata, por para se të vijë dita e lirimit duhet të kalojnë procesin e vlerësimit me nota. Vjen momenti kur monitorimi, kontrolli dhe vlerësimi gjatë gjithë vitit shkollor humbet kuptimin e tij për shkak të presionit ndaj mësuesve për t’i kthyer të gjitha notat në 10-a. Pra, numri i nxënësve ekselentë në çdo gjeneratë të njëpasnjëshme është më i lartë, ndërsa çdo test i mëpasshëm ndërkombëtar tregon se rezultatet e studentëve maqedonas po përkeqësohen. Në këtë mënyrë zvogëlohet vlera e detyrave dhe përgjegjësive bazë të punës së mësuesve dhe dërgojmë mesazhin se ‘shkolla nuk është e rëndësishme’. Dikur një profesion i respektueshëm dhe i privilegjuar, sot respekti i përgjithshëm për mësuesit po bie gjithnjë e më shumë. Përshtypja e përgjithshme e komunitetit ndaj mësuesve është se ata janë njerëz që nuk ia kanë dalë dhe nuk meritojnë më mirë. Përgjegjësia e mësuesve është e madhe, ata edukojnë dhe formojnë breza, por interesi i studentëve për t’u regjistruar në fakultete që trajnojnë kuadrin mësimor është dukshëm i ulët.

Trendet po ndryshojnë në tregun e punës; të rinjtë po ndërgjegjësohen për punët e reja që po dalin, me kushte më të mira pune dhe mbi të gjitha paga më të larta se paga e mësuesit apo profesorit. Nuk ka dyshim se paga është një gjë shumë e rëndësishme, por hulumtimet tregojnë se edhe faktorë të tjerë janë të rëndësishëm për kënaqësinë në punë, efikasitetin dhe efektivitetin në vendin e punës. Numri i mësuesve që punësohen për një periudhë të caktuar nuk është i vogël dhe me ndryshimin e strukturës politike, komoditeti ia kalon aftësisë. Pra, në angazhimin e mësuesit ka apati për shkak të pasigurisë së punës dhe zëvendësimit të lehtë.

Reformat në arsim janë të nevojshme, por hapja ndaj ndryshimeve mes mësuesve dhe komunitetit është e kufizuar. Revolta ndaj reformave të pafundme në arsim ndoshta vjen për faktin se ato kanë filluar por nuk kanë përfunduar, të shtuara nga mungesa e teksteve përkatëse, dezinformimi, edukimi i mësuesve dhe sigurimi i materialeve adekuate. Mbingarkesa me punë administrative që nuk është e dobishme për askënd redukton kohën që mësuesit të fokusohen në zhvillimin e aktiviteteve të pritshme novatore për mësimet, të nevojshme për të zhvilluar kritikën, kreativitetin, komunikimin dhe bashkëpunimin te nxënësit.

Çelësi i zhvillimit të qëndrueshëm të arsimit fillon me mësuesit. Mësuesit sot janë pala më e prekur në krijimin ose thyerjen e reputacionit të një shkolle. Nëse mësuesi nuk është në gjendje të përmbushë pritshmëritë, shkolla humbet tërheqjen e saj.

Secili prej nesh ka kujtime për mësuesin e tij të preferuar me të cilin jemi identifikuar dhe kemi qenë gati të dilnim dhe kemi dalë nga zona e rehatisë. Pavarësisht ndryshimit drastik në respektin e shoqërisë për mësuesit, mësuesit e mirë ende kanë një ndikim të madh te nxënësit e tyre. Me këtë në mendje, mësuesit nuk duhet të dorëzohen para dorëheqjes dhe të presin kohë më të mira. Që secili prej nesh të jetë i suksesshëm në profesionin e tij, duhet të fillojmë ndryshimet, duke filluar nga vetja, dhe jo nga e hëna, por menjëherë!

 

Kalina Sotiroska Ivanoska, Profesore në Fakultetin Filozofik në Shkup, UKIM