Ajo që unë kam shumë dijeni është se karriera e një pedagogu është absolutisht e zhvlerësuar sot. Prej vitesh mezi ia dalim mbanë.

Biljana Stevanić

 

A të pëlqen shkolla?

Më pëlqen!

E kam dashur për aq kohë sa mbaj mend. Kujtimet e mia të para janë nga tavolina e shkollës, duke u ulur mes dy vajzave dhe duke vizatuar diçka… Ikja nga shtëpia, ku tezja kujdesej për mua, drejt e në shkollën e nënës sime rreth njëqind metra larg dhe kënaqesha me studentët derisa tezja do të vinte të më merrte. Mezi prisja të bëhesha vetë studente dhe dashuria për shkollën rritej gjithnjë e më shumë. Asgjë nuk ishte e vështirë për mua, kurioziteti i kapërceu të gjitha pengesat, 10-at dhe çmimet vazhdonin të vinin… Për mua mësuesit ishin dritat që ndriçuan rrugët e mia të dijes, njerëz për të cilët nuk ishte asnjëherë pyetje nëse kishin të drejtë, ata ishin shoket e mi. Edhe sot, kur i takoj disa prej tyre, ndjej frikë dhe dashuri, gëzim që janë ende gjallë dhe uroj që një ditë studentët e mi të mendojnë kështu për mua.

Unë kam qenë në “këtë anë të tavolinës” për pak më shumë se 37 vjet. Shumë nga studentët e mi janë biznesmenë të suksesshëm, shkencëtarë, mjeshtër të zanatit të tyre. Ata vijnë në kontakt nga vende të ndryshme të botës dhe më falënderojnë për gjithçka që u dhashë dhe për atë që u mësova në inxhinierinë elektrike; kur takohemi në një nga përvjetorët e diplomimit dhe më thonë se jam “mamaja e dytë” e tyre, goja më bëhet një buzëqeshje dhe lotët më shkëlqejnë në sy, lot bukurie. Pikërisht atëherë e di që nuk gabova duke e shfrytëzuar kohën e lirë për t’i përgatitur sa më mirë orët e mësimit, duke u kujdesur gjithmonë që të kem kohë gjatë orës për t’i këshilluar, për t’u vënë në dukje gabimet e tyre, për t’u mësuar miqësinë, dashurinë, tolerancën, për t’i edukuar…

Ajo që unë kam shumë dijeni është se karriera e një pedagogu është absolutisht e zhvlerësuar sot. Prej vitesh, mezi ia dalim mbanë, nuk kemi para të mjaftueshme për ilaçe, për ushqim cilësor, jemi të uritur gjithnjë e më shpesh, dhe të shkojmë në koncerte, teatro, pushime duket se janë gjithnjë e më larg realitetit. Si do të duken pensionet tona?

Ajo që më shqetëson edhe më shumë është qëndrimi që studentët kanë ndaj nesh në ditët e sotme, i vrazhdë, plot mungesë respekti dhe talljeje. Mësuesit u kanë tërhequr karriget poshtë tyre, i rrahin në rrugë, i qëllojnë… Nuk është çudi kur prindërit e tyre kanë një qëndrim ndaj nesh i cili u lejon atyre të na ndërhyjnë në punë, të komentojnë negativisht çdo përpjekje tonën për të luftuar jo vetëm për paga më të larta, por për arsim më të mirë të përgjithshëm, i cili është në prag të greminës. Dhe kjo nuk është për t’u habitur që qeveria na trajton si një profesion të kotë, kur ne marrim kërkesa të reja nga Ministria e Arsimit dhe Administrata e Shkollave për të shkruar raporte të ndryshme të panevojshme, për të plotësuar tabela, pyetësorë të kotë. Mos t’I shkruanim të gjitha këto, do të ishte sikur as që kemi punuar!

Vetë problemi i saj është se secili kërkon nota më të larta se sa i takon, se shumë detyrohen të japin nota të mira të pamerituara, përndryshe do të ketë një grup prindërish që do të shkruajnë një peticion ku do të kërkojnë që t’i hiqet licenca e mësuesit, sepse “japin detyra tepër të vështira”! Flitet se Ligjit për arsimin fillor dhe të mesëm do t’i shtohet një nen, sipas të cilit do të jemi të detyruar të shpjegojmë me shkrim çdo notë me të cilën prindi nuk është i kënaqur! Ministria do t’i përkëdhelë dhe ne do të gjendemi në rrugë, nëse do t’i mbijetojmë edhe torturave të studentëve arrogantë dhe prindërve të tyre.

Dhe atëherë lind pyetja pse ka gjithnjë e më pak studentë në kolegjet e mësuesve dhe pse studentët më të mirë nuk zgjedhin më profesionin e pedagogut. Kam frikë se vetëm do të përkeqësohet dhe nipërit e mbesat e mia nuk do të kenë kush t’i mësojë.

Nëse diçka nuk ndryshon shpejt në Serbi dhe arsimi nuk kthehet në vendin e duhur, mjerë fëmijët tanë, mjerë ne dhe mjerë Serbia!

Mjerë shkollat ku ata që e duan nuk do të punojnë më!

 

Biljana Stevaniq, profesoreshë e inxhinierisë elektrike në Gornji Milanovac