Meqenëse është e vështirë të besosh në botën reale, ne besojmë në fenomene joreale. Dhe ne besojmë me gjithë zemër, e cila pa atë besim, me siguri do të thyhej.

Voja Zanetic

Koha totale e punës gjatë tetë javëve punë është një milion e njëqind e pesëdhjetë e dy mijë sekonda. Dhe kjo nuk është ‘dhe çfarë’ …

Kongresi Amerikan i Sindikatave ka llogaritur së fundmi se një punëtori të punësuar në një magazinë të kompanisë Amazon i duhen katër javë për të fituar aq sa fiton Jeff Bezos, pronari i Amazon-it, në një sekondë. Pra, në shekullin e 21-të, një individ fiton një milion e gjysmë herë më shumë se tjetri që është i punësuar nga i pari.  Dhe kjo nuk është e gjitha, sepse:

Një punëtor i Amazon-it paguhet 18 dollarë në orë.  Gjë që i bën ata një lloj borgjezie punëtore, duke marrë parasysh që kjo është, për shembull, pothuajse shtatë herë më shumë se paga mesatare në orë, të themi, në Serbi – 2.2 euro. Le të luajmë përsëri me numrat: përveç pasurisë dhe kapitalit që ka, Jeff Bezos në një sekondë fiton pothuajse tetë milionë herë më shumë (7,737,313) sesa punëtorët në Serbi. Pra, Jeff Bezos është një person që meriton një kult të vetin. Nuk është as personalitet, ai është një hyjni e gjallë, që merr frymë.

* * * * * * *

Shumë njerëz të ditur pretendojnë se kemi hyrë në një epokë të re, le të themi në më pak interesanten. Ajo quhet Tekno-feudalizëm. E thënë thjeshtë, është një rend shoqëror në të cilin më shumë se 99% e popullsisë shndërrohet në ‘skllevër’ të përhershëm të varfër ose të pasur përkohësisht, dhe të gjithë qeverisen nga më pak se 1% e pronarëve tekniko-feudalë.

Të qetësuar nga iluzioni i ekzistencës së një klase të mesme, të verbuar nga humbja e sigurisë profesionale dhe sigurisë për jetën, skllevërit modernë u bënë besimtarë, të vendosur për t’ju përkushtuar kulteve të sapoformuara. Kulti i pronës, kulti i bukurisë, kulti i të qenit në formë dhe mirëqenies, kulti i të besuarit në konspiracione … dhe mendoj se aty ku kryqëzohen të gjitha këto kulte të shumta – të reja dhe më të rejat – kemi Kultet e modernizuara të personalitetit.

Si fillim, personalitetet tani janë të famshëm dhe me tituj të ndryshëm.  Influencuesit opinionistët, njerëzit e Instagramit, YouTube-t, Tik-Tok-ut, të famshmit, atletët, muzikantët, aktorët, ikonat e modës’ dhe ’ikonat e stilit’ … Secili prej këtyre njerëzve të shumtë ka admiruesit, ndjekësit, besimtarët e vet.  Ndryshe nga kultet e mëparshme të individit, tani, përveç dashurisë sonë për ta, theksi është se si ata duan të njëjtat gjëra si ne, ose të paktën ata na tregojnë se çfarë duhet të duam.  Dhe ne blejmë, natyrisht.  Nga paratë që kemi fituar nga puna.

Gjithsesi, këto dhe Kulte të ngjashme kanë krijuar gjithashtu Kulturën e neo-feudalizmit në të cilën jetojmë tani.  Pasuria, fama dhe pushteti i kanë ndjekësit e tyre të verbër, të cilët as nuk i kushtojnë vëmendje dhe as nuk shohin që propaganda e dikurshme është kthyer në hipnozën e sotme, dhe se (ndjesë Marks) ish ‘opiumi për masat’ është kthyer i decentralizuar, joshës dhe masiv.  Meqenëse është e vështirë të besosh në botën reale, ne besojmë në fenomene joreale. Dhe ne besojmë me gjithë zemër, e cila pa atë besim, me siguri do të thyhej.

* * * * * * *

Kulti politik bashkëkohor i individit, bazuar në të gjitha sa u thanë më sipër, janë një vazhdim logjik plotësues i feve tona të reja hyjnore, të përziera pak me material të njohur më parë. Por duhet të them, se është një sasi shumë e vogël.  Përkrahësit modernë të Stalinit, Musolinit ose Maos në shikim të parë u ngjajnë modeleve të njohura më parë totalitare, por ato në fakt kanë paketim shumë më të mirë, përfshij dhe përkuljen.

Nuk ka asgjë brenda paketimit të Rihanës dhe Justin Bieberit tonë ideologjik, por janë shumë të tillë. Bezosit globalë ose lokalë, heronjtë e vegjël dhe të mëdhenj monetarë të kësaj epoke – një tubim i bukur, plot ngjyra i oligarkisë së re feudale. Të gjithë ata i mban bashkë përfitimi që kanë kur shkëlqimi i shiritit të Kultit të të Famshmëve me të Mëdhenj ka përfundimisht ndikimin e tij tek një fshatar-votues anonim.

Prandaj, kjo nuk ka të bëjë me Kultin e Individit, por me Kultin e Ngjashmërisë.  Dhe kjo shërben për ta bërë të pamundur që të arrish në përfundimin se gjithçka ka ndryshuar, dhe vetëm se Udhëheqësi ende të kujton pak Udhëheqësin të cilin e njihnim më parë. Dhe sa më të varfër të jemi ne, aq më shumë ngjajnë ata.

Përndryshe nuk do të punonim për 2.2 euro ora.