Aktivizmi qytetar – numri më i madh i mundshëm i njerëzve në masën më të madhe të mundshme e redukton atë në postime të zemëruara dhe pëlqime dhe shpërndarje të disa llojeve të aktiviteteve të dobishme shoqërore, të kryera nga disa njerëz të tjerë, të rrallë dhe të pazakontë.

Voja Zanetic

Ne do ta fillojmë rrëfimin për gjendjen e aktivizmit qytetar duke marrë parasysh gjendjen e aftësive tona qytetare dhe kohën në dispozicion për aktivitete në parim. Dhe kini kujdes, ne do të flasim për aktivizmin drejt fundit. Durim, ju lutem.

* * * * * * *

Dhe historia fillon me një biçikletë. Në këtë biçikletë është një korrier i shërbimit të dërgesës, i cili së shpejti do të na i bjerë ziles dhe do të sjellë një qese me ushqim të gatuar diku ku nuk shkuam për të ngrënë. Përmbajtja e çantës do të përfundojë në pjatën tonë, ku do të përfundonin ushqimet që gatuanim për vete. Aktiviteti ynë u reduktua në përdorimin e aplikacionit të dërgesës në telefonin tonë. Paguhet me karte, për të mos u lodhur.

Ndoshta mund të shkonim në kinema? Eh, dalja është e lodhshme, ka një film ose një shfaqje televizive në internet, mund të shikosh secilin në një ekran të madh televizori në shtëpi dhe, përsëri, të paguash përmes një aplikacioni.

Nëse nuk ju pëlqen të shikoni një film, mund të lexoni një libër të ri, por nuk keni pse të shkoni në një bibliotekë ose një librari, sepse ekziston një aplikacion për blerjen dhe leximin e librave. Nëse të gjitha sa më sipër janë të mërzitshme, gjithmonë mund të dërgoni mesazhe me miqtë, mund të merret parasysh një videotelefonatë – pse të shqetësoheni të visheni dhe të dilni jashtë, në vend të kësaj ka një aplikacion. Dhe çfarë do të vishnim, kur dërgesa e blerjeve në internet nuk ka mbërritur ende – gjë që e kishim bërë, siç e merrni me mend, me anë të një aplikacioni.

* * * * * * *

Edhe pse vërtet i urrej fjalitë që përmbajnë “ne jetojmë në kohë që…”, duhet të vërejmë se jetojmë në kohë që nuk kërkojnë asnjë lloj veprimi nga ne. Kokteji i konsumizmit, hiperprodhimit, krahas informacionit dhe revolucionit industrial – të gjitha të mbështetura nga pandemia – kërkon që ne të punojmë shpejt për të fituar para, dhe pastaj të shpenzojmë atë që fitojmë edhe më shpejt. Ata që nuk mund të shpenzojnë mjaftueshëm do të duhet të punojnë shumë më tepër, dhe ata mund ta bëjnë këtë nga shtëpia. Dhe nëse ju ende nuk keni para për të blerë, një gjeni ka ideuar “paratë e helikopterit”, një të ardhur të garantuar që përdoret për të blerë edhe kur nuk ka punë apo rrogë. Dhe e gjithë kjo është e nevojshme që ata që krijojnë gjithçka për të cilën shpenzojmë para, të kenë punë, fitojnë dhe më pas shpenzojnë gjithçka që kanë. Dhe kështu me radhë.

Ajo pak kohë e lirë që i ka mbetur një individi pjesëmarrës në këtë neurozë ekonomike do të shkojë në mesazhe, telefonata, bredhje në rrjetet sociale, krahas të gjitha mrekullive të tjera të telekomunikacionit modern. Aktivizmi qytetar – numri më i madh i mundshëm i njerëzve në masën më të madhe të mundshme e redukton atë në postime të zemëruara dhe pëlqime dhe shpërndarje të disa llojeve të aktiviteteve të dobishme shoqërore, të kryera nga disa njerëz të tjerë, të rrallë dhe të pazakontë. Sepse nuk ka kohë për asgjë tjetër. Mirë, ndoshta pak kohë për disa selfie.

* * * * * * *

Dhe në fillim të fundit të tregimit për aktivizmin, le të themi se një platformë “aktivist.com” nuk ishte shpikur ende. Me ndihmën e tij, aktivizmi qytetar do të bëhej një lloj ofrimi qytetar: ne mund të kërkonim numrin e orëve që një korrier i porositur i ndërgjegjshëm shoqëror do të merrte pjesë në ndonjë të mirë shoqërore në emrin tonë; apo protestë, me porosi të detajuara se çfarë duhet të këndojnë dhe çfarë posteri duhet të mbajnë. Por, për momentin, nuk ka zgjidhje në horizont.

Në vend të ofrimit të një aktivisti inekzistent, me një mrekulli të pabesueshme, janë ende sigurisht pak njerëz që u rezistojnë tundimeve të shoqërisë moderne dhe gjejnë kohën, energjinë dhe vullnetin për të luftuar për të mirën e përbashkët. Për të mirat tona, për të qenë të saktë. Dhe kanë mbetur shumë pak ditë, muaj dhe vite që ne të tjerët të mbledhim forcë për aksionin e parafundit të mundshëm të aktivizmit qytetar: një aksion qytetar në mbështetje të aktivistëve qytetarë. Sepse nëse kjo nuk ndodh, kushdo dhe çfarëdo që menaxhon gënjeshtrën shumëngjyrëshe në të cilën jetojmë, do të dërgojë kërkesën e dorëzimit që të vijë në fund për të gjithë ne.

Dhe për të na çaktivizuar civilisht, përgjithmonë.