Политиката  има големо влијание во создавањето на негативна слика за спортот, бидејќи политиката го гледа спортот како свој заложник и своја привилегија, а не како привилегија на сите општествени слоеви на општеството.

 Перо Антиќ

На почетокот на втората деценија на овој век, мора, полека но сигурно, да ги менуваме ставовите за спортот и да почнеме да работиме на намалување на влијанието на политичарите врз спортот денес.

Имено, има се погласни (и појасни) приказни за тоа како спортот станува само уште една во низата алатки за растечка економска моќ и профитерство на поединци и групи, а се помалку за социјалната сфера за која е формиран спортот, во поширок круг. на луѓе (општество) да обезбеди забава, слободно време, дружење и многу повеќе.

Меѓутоа, политиката (особено во нашиот регион) има големо влијание во создавањето на оваа (негативна) слика за спортот, бидејќи политиката го гледа спортот како свој заложник и своја привилегија, а не како општествена привилегија или привилегија на сите општествени слоеви на општеството.

Од гледна точка на неговата позиција во социо-економската структура, спортот е примарна област на пласирање капитал и област на економска егзистенција на милиони луѓе, и не само тоа, туку и поле каде што многу луѓето заработуваат и остваруваат милионски профити.

Спортот се изразува и како област на афирмација на човековата човечност и воопшто како средство за хуманизација на општествените односи, наспроти различните потсвесни и рационални атавистички елементи на човекот.

Тоа е, во исто време, област на координација и градење демократија, наспроти етатистичките претензии и злоупотреба на власта.

Под одредени општествени околности, спортот може да стане област на злоупотреба на политичкиот фактор, сфера на прикриена милитаризација на општеството, област на а-политичко владеење и заведување на луѓето.

Тоа е, исто така, една од примарните области на демократска контрола и ограничување на елементарните злоупотреби на политичката моќ, областа на социјалната идентификација и широката област на различни општествени активности на луѓето.

Додека, на меѓународно ниво, спортот може да се гледа како подобрување на имиџот или стратегијата на една земја, од друга страна, овој став не смее да биде доволен показател да го засени извонредниот спортски потенцијал за поттикнување на личниот развој и односите меѓу поединците.

За разлика од неговите престижни атрибути, спортот е во многу помал обем – вектор за промовирање на вредностите на едно општество и општествено зближување и како таков дава рамка за социјализација што го отвора патот за многу едукативни и превентивни иницијативи.

……

Постојат два начина да се користи спортот за политички цели.

Од една страна, негова експлоатација е да промовира идеологија во служба на националната и економската амбиција или да го подобри имиџот на меѓународната сцена, сценарио во кое спортот е во служба на владините интереси.

Од друга страна – тоа е верзија која треба повеќе да се користи за политички цели во социјална смисла со граѓанска димензија преку која може да се создадат врски кои се развоен механизам за социјална кохезија и помирување, така што спортот е во интересите на луѓето и општеството и во служба на секој поединец.

Спортските движења, меѓународните организации и граѓанското општество денес се во позиција да прашаат како можат да ја искористат видливоста на спортот и неговата моќ на привлекување за промовирање на различни развојни прашања и борбени конфликти. Таа свест на сите им дава голема одговорност за спортот. Сите оние проекти кои се реализираат во спортот мора да го почитуваат условот на неутралност и независност.

За активностите што се преземаат во спортот да бидат ефективни и релевантни, барањата што спортските власти ги поставуваат до државните органи треба да бидат во согласност со обврските од меѓународните спортски асоцијации и поединци, со сета енергија и ресурси со кои располагаат, за да бидат успешни. интервенирање во најзагрозените подрачја, а тоа се:

Области на конфликти, области на сиромаштија, чувствителни области во урбаната зона каде што самите општествени врски се распаѓаат.

Постојат многу социјални зла за борба против ова:

Омраза на заедницата, продолжување на вооружени конфликти, повторливи или секташки меѓуетнички несогласувања, зголемен национализам, ендемска сиромаштија, малолетничка деликвенција, страв од другите засновани на незнаење, тешкотии во реинтеграцијата на оние општествени структури во заедницата каде што се трауматизирани и отфрлени од сите, грижа за различни општествени структури. И така списокот продолжува и натаму…

Прашањето е дали е можно преку спортот да се воспостават збир на правила на места каде што тие одамна не постојат и каде што е навистина потребно?

 

Перо Антиќ, поранешен македонски кошаркар и играч во НБА лигата